नमन झालं. आता पुढे काय? लिहिणार काय आणि ते वाचणार कोण? म्हणजे कुणी वाचावं म्हणून लिहावं की ते 'स्वान्त सुखाय' कि कायसंसं म्हणतात तसं लिहावं? आणि 'स्वान्त सुखाय' लिहायचं तर मग ते इथे कशाला लिहायचं? आणि कुणी वाचावं म्हणून लिहायचं तर आधी वाचणारी टाळकी जमा केली पाहिजेत आणि मगच आपलं टाळकुटं पुराण सुरु केलं पाहिजे. कुणीसं म्हणून गेलंय म्हणे ना की दिवसाकाठी एखादं पानभर तरी काहीतरी लिहावं. म्हणणारे गेले म्हणून, म्हणून काय ते सगळ्यांनाच जमणारं आहे? त्यातून माझ्यासारख्या मुलखाच्या आळशी माणसाला कसं साधावं ते? जाऊ दे झालं. मी आपला सठी सहामाशी एखादा काव्यकण (फारशी तोशीश न करता जमलंच तर) इथे पखरून जाईन. No promises though.
परागकण
3 comments:
vaachNaaree TaaLkee chikaar aahet :) lavkar lihaaylaa laagaa!
vaachaNaaryaa taalakyaanchi chinta nako karu .. lihinaryane lihit jave - koni vachatay ki nahi yachi chinta karu naye :D
Hello Parag, Me maaybolichi niyamit vachak ahe..... Me changal lihu shakat nasale tari uttamottam vachnyacha mala chhand ahe.. tuze likhan me nehamich vachat asate....mala te prachand avadatehi..Tuzya kavita tar aflatoonach asatat,pan kadhihi pratikriya dili navhati..pan tuzya blog varti tuzya likhanala dad dyavishi vatli mhanunach.. tuzyatlaya pragalbha kavila maza salaam!
Post a Comment