आरसा

घरातली ही खोली, माझी
मीच निवडलेली
जराशी आडबाजूची
बरीचशी अडगळीची
श्वास खोलावणार्या अंधाराची ...

डोकवायचंच असेल आत तर
ढकलावा लागेल तुम्हालाच दरवाजा स्वतःच्या जोखमीवर.
एक हलकीशीच, पण निश्चयी फुंकरही पुरेल
कडीकोंड्याविना दरवाजा अगदी सताड उघडेल.

अन आत काय दिसेल?

जुनाट चिवट भिंतींच्या आधाराने तगलेली अडगळ
आणि जमिनीवर मधोमध एक चकचकीत आरसा,
पूर्व-पश्चिम दोनच झरोके,
त्यातून सहजपणे खोलीत घुसणारे स्वप्नाळू परंतु तेजस कवडसे -
एक अंधार उजळणारा
दुसरा अंधार ठसविणारा ...
आणि आरशाची अखंड धडपड, ते कवडसे झेलण्याची
पेलण्याची, शोषून घेण्याची
आणि स्वत: कवडसा बनण्याची ....

विशेष सूचना:
कृपया दाराबाहेरच्या disclaimer वर सही करायला विसरू नका -
"मी स्वतःच्या जोखमीवर हा दरवाजा उघडत आहे.
फुंकर मारण्यापूर्वी मी पुनःपुन्हा विचार केला आहे."

बाबा .....

ऐकलं आहे
निखळणार्या तार्याकडे मागितलेलं मागणं नक्की मिळतं.
तसा माझाही विश्वास नाही अंधश्रद्धांवर
पण कधी कधी तो आधारही अश्रूमोलाचा ठरतो

आज इतकंच मागणं त्या निखळणात्या तार्याकडे -
जे चांदणं तू आजवर प्राणांची आहुती देत फुलवलंस,
त्याच्या एका किरणाने
माझी कमावलेली आत्मलुब्धता करपून जावो
आणि त्यातून तावून सुलाखून निघो
माझी आत्मनिष्ठा !
त्याशिवाय कसा होईल प्रवास सफ़ल,
ओंडक्यापासून समिधेपर्यंतचा?